Η φυλακή της καρδιάς – Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

 

Η φυλακή της καρδιάς – Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Ολόκληρη η Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, διατάζει για την προσοχή και τη φυλακή της καρδιάς. Στην ανθρώπινη αδιαφορία αναφερόμενος ο Δαυίδ λέγει: «Υιοί ανθρώπων έως πότε βαρυκάρδιοι» (Ψαλμ. δ’,2) και πάλι: «Η καρδία αυτών ματαία» (Ψαλμ ε’, 9). Και για τους ματαιόφρονες λέγει: «Είπε γαρ εν τη καρδία αυτού, ου μη σαλευθώ» (Ψαλμ. θ’,27).

Είμαστε φιλόθεοι αδελφοί μου, δεκτικοί προσβολής λογισμών, και αρετής και κακίας. Δεσπότης και κύριος των αποφάσεων και των παθών είναι ο ευσεβής και φιλόθεος λογισμός. Σκοπός και προορισμός μας είναι η διάκριση των προσβολών και εικόνων που διακινούν τους λογισμούς μας. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίζουμε σε τι αποβλέπουν και κατά που κινούν πρώτα τη σκέψη μας. Μετά, ελέγχουμε αν ερεθίζουν τα πάθη ή αντίθετα ωθούν στη δικαιοσύνη και τις αρετές. Το «πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν» (Παρ. δ’, 23) αυτό το νόημα έχει. Και η ιερώτατη νήψη, που είναι σχεδόν το επάγγελμα των μοναχών, αυτήν την εργασία μόνιμα εκτελεί. Και η προσεκτική νήψη γεννά τη διάκριση, που είναι ο πνευματικός οφθαλμός.

Όλα όμως αυτά έχουν ως βάση τους την ακρίβεια της συνείδησης, που χαράζει δρόμο πλεύσης με κατεύθυνση πνευματική. Η δική μας αδιαφορία προκαλεί την άμβλυνση της συνείδησης. Όταν κατ’ επανάληψη περιφρονούμε τους υπαινιγμούς της συνείδησης, που μας υποδεικνύουν κάτι ή μας ελέγχουν, τότε αυτή σιωπά και εμείς πορευόμαστε επικίνδυνα, αφού έξω από το φως της επικρατούν τα πάθη και ο νόμος της διατροφής, ο παλαιός άνθρωπος.

Ποιοι είναι οι καρποί της ευχής του Ιησού;

 

Ποιοι είναι οι καρποί της ευχής του Ιησού;

Ο πρώτος καρπός της ευχής του Ιησού είναι η αποβολή των νοερών παραστάσεων από τις ματαιότητες του κόσμου, κατά τον άγιο Διάδοχο, ο οποίος λέγει: «Αυτά που είχαν μπει παλαιότερα στην καρδιά του ανθρώπου εξαφανίζονται μαζί με όλες τις ωραιότητες της ζωής».

Ο δεύτερος καρπός της ευχής είναι η φοβερά θέα της ασωτίας της ψυχής, η οποία εκδηλωνόταν με τις σωματικές αισθήσεις και τους κακούς λογισμούς. Απ’ αυτή την θέα αποκτά ο άνθρωπος ταπείνωση, πένθος, δάκρυα, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Ο τρίτος καρπός της καρδιακής προσευχής είναι ότι, με την επιστροφή του νου στην καρδιά, τόσο ο νους όσο και η καρδιά του ανθρώπου, γίνονται σαν ένας καθαρός καθρέπτης στον οποίον ο ίδιος ο αγωνιστής γνωρίζει τις πονηρές κινήσεις των σκέψεών του και καλεί τον Ιησού σε βοήθεια.

Ο τέταρτος καρπός είναι η αγνότης της φύσεως, καθότι το έργο της καθαρότητος της φύσεως είναι υπεράνω αυτής της φύσεως, ως δοσμένο από την Θεία Χάρι του Παναγίου Πνεύματος.

Ο πέμπτος καρπός της προσευχής είναι ότι, μπαίνοντας ο νους στην καρδιά για να μιλήσει εκεί με τον ενδιάθετο λόγο, κατακλύζεται από μεγάλη χαρά και πνευματική ευφροσύνη, όπως δηλώνει γι’ αυτά ο Ιωσήφ Βρυένιος.

Ο έκτος καρπός της ευχής είναι ότι με αυτή την προσευχή κατασκηνώνει η Χάρις του Θεού μυστικά μέσα στην καρδιά.

Ο έβδομος καρπός είναι ότι με την αδιάλειπτη μνήμη του Ονόματος του Ιησού, γεννάται στην ψυχή η αγάπη προς τον Χριστό. (Βλέπε «Φυλακή των πέντε αισθήσεων» του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου).

Άλλοι καρποί της ευχής του Ιησού είναι: Η συμμάζωξις των λογισμών, η ευλάβεια, η προσοχή επί του εαυτού μας, η ταπείνωσις, ο φόβος του Θεού, η μνήμη του θανάτου, η ειρήνη της καρδιάς και των λογισμών, η συγκέντρωσις της προσοχής στην καρδιά και η πνευματική θερμότης.

Πνευματικοί Λόγοι
Ιερομονάχου Κλεόπα Ηλιέ
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
Θεσσαλονίκη 1992

Ελέησε με Κύριε και φώτισε με…

 

2 ' ελάχιστος χρόνος ανάγνωσης

Ελέησε με Κύριε και φώτισε με…

Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό, που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του.

Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση.

Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λόγια κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών.

Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους, όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές, που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.

«Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;», θα με ρωτήσεις.

Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησε με Κύριε!», παρακαλούσε εκείνη. «Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο».

«Ελέησε με Κύριε!», θα παρακαλάς κι εσύ. «Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται.

«Ελέησε με Κύριε!». Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρωπίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Η Ηρωική έξοδος των Ορθοδόξων και η ένοχη δειλία των “ευσεβών” θεολόγων

 

Ἄρθρο τοῦ ὀσιολογιοτάτου π.Εὐφροσύνου Ἱερομονάχου Σαββαΐτου
ἀποκλειστικά γιά τήν https://katanixi.gr/

“Τελικά ὑπάρχει κάπου φόβος Θεοῦ ἁγνός; Ἡ μήπως κυριαρχεῖ ὁ φόβος τῆς τιμωρίας, ἥ του προστίμου, ἥ τῆς δῆθεν ἀνυπακοῆς στόν δεσπότη;”…

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Ἡ ἡρωϊκή ἔξοδος τῶν ὀρθοδόξων καί ἡ ἔνοχη δειλία τῶν “εὐσεβῶν” θεολόγων

Ἱερομόναχος π.Εὐφρόσυνος Σαβαΐτης

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν δεύτερη ἐπιστολή του πρός τούς Κορινθίους, ἐπαναλαμβάνει ἕναν φοβερό λόγο τοῦ προφήτου Ἠσαΐου, σάν ἐντολή διαχρονική του Θεοῦ: “Διό ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος”. Δηλαδή: “Γί αὐτό, βγεῖτε ἐντελῶς ἔξω, φύγετε ἀπό τήν συναναστροφή σας μέ τούς ἀσεβεῖς, τούς βλάσφημους, τούς ἀπίστους καί αἱρετικούς”. Φεύγετε μακριά!!! Μᾶς φωνάζει καί σήμερα ὁ Κύριος μέσῳ ὅλων τῶν Ἁγίων του, παλαιῶν καί νεωτέρων, ἀπό τήν φοβερότερη καί δυσωδέστερη πλάνη καί αἵρεση τῆς ἱστορίας, ἀπό τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! 

Καί συνεχίζοντας λέει: “Καί ἀκαθάρτου μή ἀπτεσθε… “. “Ούτε καν νά ἀγγίζετε ἤ νά πλησιάζετε καθετί ἁμαρτωλό ἡ ἐπηρεασμένο ἀπό τό ἀντίχριστο πνεῦμα τῆς νέας ἐποχῆς!”.

Πόσο ἐπίκαιροι εἶναι στ’ ἀλήθεια αὐτοί οἱ προφητικοί λόγοι-ἐντολές τοῦ Θεοῦ! Σήμερα, σ αὐτές τίς ἀποκαλυπτικά πρωτόγνωρες μέρες, πού ἡ παγκόσμια προσπάθεια ἐπιβολῆς μιᾶς στυγνῆς δικτατορίας τῶν ἀντιχρίστων σκοτεινῶν δυνάμεων κορυφώνεται, εἶναι τό λιγότερο τραγικό, νά βλέπουμε σύσσωμη σχεδόν τήν ἐκκλησιαστική ἡγεσία, τά ὀρθόδοξα χριστιανικά σωματεῖα καί περιοδικά, τούς ἐκκλησιαστικούς σταθμούς καί κάθε ἐπίσημα προβαλλόμενο κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, νά ὑπηρετεῖ αὐτήν τήν ἀνελευθερία, τήν βλασφημία καί τήν αἵρεση! 

Πατριάρχες, Σύνοδοι, Μοναστήρια, Προσκυνήματα, τό Ἅγιον Ὅρος, οἱ Ἱεραποστολικές Ἀδελφότητες, ὄχι μόνο δέν ἀρθρώνουν ὁμολογιακό λόγο, ὄχι μόνο δέν ὑπερασπίζονται τήν ἀλήθεια, ὄχι ἁπλῶς σιωποῦν μπροστά στίς κραυγαλέες βλασφημίες τῶν ἱερῶν Κανόνων, ἀλλά δυστυχῶς καί συμπράττουν!, συνευδοκώντας μέ τήν ἔνοχη σιωπή καί δειλία τους στά σχέδια τῶν Οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων καί Πατριαρχῶν τους!

Ἔπεσαν σάν ἀστέρια βλέπετε τά “εἴδωλα” τῶν πνευματικῶν τους Πατέρων καί ἡγετῶν, καί οὔτε ἕνας ἁπλός ἱερέας δέν τολμᾷ νά διαχωρίσει δημοσίως τή θέση του ἀπό τίς φανερά πλέον ἀπροκάλυπτες βλασφημίες τοῦ ἐπισκόπου του. 

Τελικά ὑπάρχει κάπου φόβος Θεοῦ ἁγνός; Ἡ μήπως κυριαρχεῖ ὁ φόβος τῆς τιμωρίας, ἥ του προστίμου, ἥ της δῆθεν ἀνυπακοῆς στό δεσπότη; Φρίττουμε πιά βλέποντας τούς “εὐλαβεῖς” ἡ μᾶλλον “βεβλαμμένους” Χριστιανούς μέ τήν μασκοῦλα στό πρόσωπο!, πειθήνια ὄργανα τοῦ διαβόλου, πού χασκογελᾷ μέ τήν κατάντια τους!

Χαιρόμαστε ὅμως μέ ἄλλους ἀδελφούς “ἐκτός Ἐκκλησίας” οἱ ὁποῖοι σαν  “τελῶνες καί πόρνες” μᾶς ὁδηγοῦν πρός τήν ἀληθινή καί ἔμπρακτη μετάνοια. 

“Εξέλθετε ἐκ μέσου αὐτών”!

Μονόδρομος ἀδελφοί τῆς σωτηρίας ἡ ἡρωική μας ἔξοδος ἀπό τό αἱρετικό καί βλάσφημο “ἐκκλησιαστικό” μας περιβάλλον.

Μᾶς τό φωνάζει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί Μητέρων μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἔδωσαν πρῶτοι το παράδειγμα τῆς ἐμψύχου θυσίας τους γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

Γιά τούς ἱερεῖς, ᾖρθε ἡ ὥρα τῆς προφορικῆς καί γραπτῆς ὁμολογίας, τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου των αιρετιζόντων Ἐπισκόπων τους (ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω), ἡ τουλάχιστον τοῦ θαρραλέου ἐλέγχου τῆς πλάνης τους μέ τολμηρά κηρύγματα καί πράξεις “κατά συνείδησιν “.

Γιά τούς λαϊκούς εἶναι καιρός νά στηρίζουν μόνο τους ἐλαχίστους ἀγωνιστές παπάδες καί νά ἀπέχουν ἀπό κάθε ἀκολουθία μασκοφορίας καί καρναβαλιοῦ. Νά τελοῦν κρυφίως κάτ οἶκον θεῖες Λειτουργίες καί μέ τήν εὐλογία τῶν καλῶν πνευματικῶν νά κρατοῦν Ἅγιο Ἄρτο στό εἰκονοστάσι! Νά μήν διαβάζουν πιά διάφορα νανουριστικά περιοδικά, νά μήν ἀκοῦνε τούς ραδιοφωνικούς ἐκκλησιαστικούς σταθμούς, ἡ τίς ὁμιλίες στό youtube τῶν γνωστῶν “γερόντων” μέ τούς χιλιάδες ἀκροατές.Ὅσο κι ἄν αὐτό φαίνεται ἀκραῖο, εἶναι πέρα ὡς πέρα σωτήριο, εἰδικά γιά τίς μέρες μας!

Μέσα δυστυχῶς στίς πολλές ἀλήθειες πού ἀκούγονται, χύνεται καί τό δηλητήριο τῆς ἀμφιβολίας, ἀμβλύνεται ἡ ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, διαστρέφονται τά σημεῖα τῶν καιρῶν, μέ λίγα λόγια, δέν ὀρθοτομεῖται ὁ λόγος τῆς Ἀληθείας! Καί αὐτό, νά θυμᾶστε, εἶναι τό μόνο κριτήριο, γιά νά κατανοήσουμε ποιοί πνευματικοί σήμερα εἶναι ἄνθρωποι ὄντως τοῦ Θεοῦ. Ὅσο γλυκός καί νά εἶναι ὁ λόγος τους, ὅσο βαθυστόχαστος καί θεολογικός, ὅσο δῆθεν Πατερικός καί καλογερικός, ὅσα θαυμαστά κι ἄν ἐπιτελοῦν… ἄν τούς λείπει ἡ δημόσια ὁμολογία καί ὁ ἔλεγχος τῶν αἱρετιζόντων Ἀρχιερέων καί Πατριαρχῶν, εἶναι τέλειοι ἀπατεῶνες!

Καί οἱ δειλοί αὐτοί ποιμένες εἶναι χειρότεροι, ναί, χειρότεροι καί ἀπό τούς φανερά πλανεμένους! Διότι, ὄντες καλά κρυμμένοι πίσω ἀπό τήν ἐξωτερική παραδοσιακή τους μορφή καί τούς λόγους, ἀποκρύπτουν ἀπό τό ποίμνιο τήν ἀλήθεια καί τό χρέος, ἀποκοιμίζουν τίς συνειδήσεις καί τελικά ὁδηγοῦν τά λογικά πρόβατα στήν ἀπώλεια διά τῆς κακίστης ὑπακοῆς στήν πλάνη καί τή διαστροφή τοῦ Εὐαγγελίου!

Ἀγαπητοί, ὁ σημερινός Ἀποστολικός καί Εὐαγγελικός λόγος μᾶς προτρέπει στήν ἁγιότητα!, ὄχι στήν μιζέρια καί τήν δειλία! Ἔχουμε θεία ἐντολή νά ἀγαπᾶμε ἀδιακρίτως τούς ἐχθρούς μας, δηλ. νά δείχνουμε ἔλεος, συμπόνοια καί ἔμπρακτη βοήθεια σέ κάθε ἀναγκεμένο φτωχό καί πονεμένο πρόσωπο, πού τόν συναντᾶμε ἡ ἔρχεται πρός ἐμᾶς μέ τήν ἰδιότητα τοῦ πτωχοῦ ἥ του πεινασμένου, τοῦ πληγωμένου…

Ὅταν ὅμως ἔρχεται μέ τήν ἰδιότητα τοῦ αἱρετικοῦ ἔχουμε χρέος νά τόν διώξουμε ἀπό τό σπίτι μας, νά μήν τόν χαιρετίσουμε, νά τοῦ δείξουμε τήν τελεία ἀποστροφή μας καί τό “ἄμισο” μῖσος μας κατά τόν ἱερό Ψαλμῳδό καί Προφητάνακτα Δαυίδ (Ψάλμ.138,στ.21,22). Αὐτή εἶναι ἡ τελεία ἀγάπη ἀγαπητοί, νά μάθουμε νά συμπονᾶμε καί νά ἐλεοῦμε, ἀλλά καί νά ἀποστρεφόμαστε κάθε αἱρετικό καί βλάσφημο. Ἅς θυμηθοῦμε τό εὐλογημένο παράδειγμα ἀγάπης τῆς μάνας καί τῆς νονᾶς τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρα Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου.

Εἶναι κριτήριο ἐπισης πνευματικότητας καί οἰκτίρμονος καρδίας ἡ θυσιαστική καί ἱλαρή ἐλεημοσύνη πρός πάντας κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου: “Παντί τῷ αἰτούντι σέ δίδου… “.

Γιά τό “διακριτικό” της ἐλεημοσύνης δέν εἶναι ὥρα νά τό ἀναλύσουμε. Ἅς ἀσκηθοῦμε πρῶτα στά ἁπλά, νά μάθουμε τό χέρι μας νά προσφέρει μέ συμπάθεια καί ἔστω ἐλάχιστα (μισό εὐρώ) στό κάθε ἕνα παιδί τῶν φαναριῶν, ἀκόμα καί σ’ αὐτά πού κοροϊδεύουν, διότι τότε ὁ Θεός θά μᾶς ἀνταμείψει διπλά γιά τήν ὅποια κοροϊδία στήν ἄσκηση τῆς ἐλεημοσύνης.

Ἐννοεῖται βέβαια, ὅτι προηγεῖται ἡ ἐλεημοσύνη στούς οἰκείους της πίστεως καί ἔπειτα ἡ φροντίδα γιά τούς ἀλλόθρησκους.

Τώρα τελευταία κυκλοφορεῖ μιά γλυκιά καραμέλα γιά τήν ἀγάπη τοῦ πλησίον, τήν τήρηση τῶν μέτρων καί τῶν ἀποστάσεων ἀπό ὅλους σχεδόν τούς ὀνομαστούς “πνευματικούς” .

Τί νά ξανασχολιάσουμε; Εἶναι δυστυχῶς αὐτοί οἱ ἱερωμένοι ἄγευστοί της θείας ἀγάπης, κυλιόμενοι στά σαρκικά πάθη, τήν ἀνθρωπαρέσκεια, τή φιλοχρηματία, τήν αὐτοπροβολή, καπηλευόμενοι τή θέση καί τό ἀξίωμά τους, τή γνωριμία τους μέ τούς συγχρόνους Ἁγίους, φέρονται μέ ὑποκριτική εὐγένεια, ψευδάδελφοι οἱ ἴδιοι, ἀρεσκόμενοι στήν γλωσσοφαγιά καί τήν κατάκριση τῶν ἀγωνιστῶν καί ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ…

Ὑπερασπίζονται ὅμως δημοσίως τήν πλάνη τῶν γερόντων, “ὧν ὁ Θεός τό χρῆμα”, ὑποτακτικοί ἀξιοθρήνητοι ὑπάρχοντες “πνευματικών” με πνεῦμα πύθωνος καί κλοπῆς!, “πατέρων” τῆς μοντέρνας κατάντιας τῶν σύγχρονων Κονανιστῶν, ἀφανῶν κατά τά ἄλλα καί “μαντευομένων” ἀσκητῶν, ἐργατῶν δῆθεν τῆς ἀδιαλείπτου “προσευχητικής” ἀπάτης, τῶν ὁποίων τό τέλος εἶναι γνωστό σύμφωνα με τις ἱστορίες τοῦ ἀληθινοῦ Γεροντικοῦ. (ὀνόματα δέν ἀναφέρουμε γιά εὐνόητους λόγους).

Όσα θίγουμε ἀγαπητοί φίλοι, δέν ἀποτελοῦν σέ καμία περίπτωση ἱεροκατάκριση ἀλλά ἅγιο καί ἱερό χρέος πρός ἀποφυγή τῆς ποικιλόμορφης σύγχρονης πλάνης.

Και εἶναι δυστυχῶς θλιβερό το θέαμα, ἄλογα καί τυφλά πρόβατα νά δίνουν περιουσίες καί “ἐλεημοσύνες” σέ τέτοια μοναστήρια καί πρόσωπα, πέφτοντας θύματα ἐξαπάτησης ἑνός διεστραμμένου γεροντισμοῦ.

 Ο “ἅγιος” κοροϊδοϊός τελικά ἔφερε τόν Ἅγιο διχασμό, ὁ ὁποῖος φοβίζει τίς ἀκοές τῶν εὐσεβιστῶν. Ἡ ὑποκρισία περίσσεψε, οἱ ἀγωνιστές πιστοί θεωροῦνται τρελοί, φανατικοί, ζηλωτές, ἡ ἁγία Ἀποτείχιση εἶναι γι’ αὐτούς προδοσία καί πλάνη, πού σέ βγάζει ἐκτός Ἐκκλησίας! Δηλ. οἱ Ἅγιοί μας ἦταν τρελοί, ὅταν τά ἔβαζαν μέ ὅλο το ἐκκλησιαστικό κατεστημένο, ἀρνούμενοι νά ὑποταχθοῦν σέ αἱρετικούς ἐπισκόπους καί ἄρχοντες!!! 

Αὐτά δυστυχῶς εἶναι τά τραγικά ἀποτελέσματα τῆς κατηχήσεως γιά τό ἀπυρόβλητο (ἀκατάκριτό) των Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἐκμεταλλευόμενοι τήν ἔλλειψη ὁμολογιακοῦ φρονήματος ἔχουν φθάσει στην πλήρη διαστροφή τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους, τῶν ἁγίων δογμάτων, τῶν πατερικῶν λογίων καί τῆς ἔννοιας της υπακοῆς. Καί δυστυχῶς ὁμολογία καθαρή οὐδαμοῦ.

Λυπᾶμαι πραγματικά γιά τό ὅτι ὑπῆρξα μέλος καί στέλεχος τέτοιων ὀργανώσεων. Αὐτό δέν τό λέω ὡς ἀχαριστία, γνώρισα ἐνάρετους ἀνθρώπους σέ κάθε χῶρο ἱεραποστολικό, ἀλλά γιά τήν τωρινή κατάντια τούς τό λέω μετά λύπης μεγάλης, διότι ἐνῷ εἶχαν παλιότερα ἡγέτες, ἁγίους Καντιῶτες καί Σεβαστιανούς, σήμερα ἀκολουθοῦν (ἐλπίζω νά μήν εἶναι ὅλοι) μέλη ἀκατονόμαστων στοών καί φίλους της διαφθορᾶς, μέ τήν ἐλπίδα τῆς διακριτικῆς τους δῆθεν προσωρινῆς εὐελιξίας ἐνώπιον τῶν κακῶν ἀρχόντων!

Οὐαί ὕμιν… Αἰδώς ἀθεολόγητοι!

Ποιός εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα; Ὁ Χριστός ἡ ἀδελφότητά σας; Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἤ ἡ ἀλήθεια; Τό μοναστῆρι σας ἤ ἡ Ὀρθοδοξία, πού διώκεται; Αὐτά σας γαλούχησαν οἱ πατέρες καί παλαιοί σας πνευματικοί; Ποῦ εἶναι ὁ λόγος σας κατά τῆς αἱρέσεως τοῦ μολυσμοῦ τῶν Ναῶν, τῆς γενικῆς μασκοφορίας, τῆς ἀλλοιώσεως τῆς Θ Εὐχαριστίας;…

Πῶς ἀφήνετε ἀσχολίαστη τή δημόσια γνώμη π.χ τοῦ Μητροπολίτου Λεμεσοῦ, ὅτι δέν εἶναι κάτι ἐπιβλαβές το νά κοινωνᾶμε μέ κουταλάκια μιᾶς χρήσης; Ποῦ εἶναι ἡ ἀντίθεσή σας στά φοβερά σχίσματα τοῦ Οὐκρανικοῦ καί τοῦ ἑτοιμαζόμενου Μακεδονικοῦ;

Οὔτε ἕνα ἄρθρο στά καλαίσθητα περιοδικά σας; Τόση φοβία καί διαστροφή; Γιατί δέν στρέφεστε κατά τοῦ αἱρεσιάρχου Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τῶν λοιπῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων ὀνομαστικῶς, ποῦ ὑβρίζουν τά θεία; Νά χαίρεστε τήν ὁμολογία σας καί τή διάκρισή σας!

Συνεχίστε νά κλαῖτε γιά τίς ἐθνικές τραγῳδίες, γιά τήν Ἅγια Σοφιά, συνεχίστε νά περιμένετε τόν πόλεμο νά σᾶς σώσει μαγικά, κρυμμένοι πίσω ἀπό τήν ἄρνηση καί μάλιστα (τό χειρότερο) περιφρονώντας τούς ἐλαχίστους ἱερεῖς, πού καλῶς ἀποτειχιζόμενοι, ἁγιοπνευματικά, ταπεινά καί θυσιαστικά, χωρίς τίς ἀκρότητες τῶν ΓΟΧ καί κάθε ἀνεπιγνώστου ζηλωτισμοῦ, φανερώνουν σιωπηλά τήν ἔνοχη ἐκκλησιαστική σας προδοσία!

Αδελφοί, σεβαστοί Πατέρες καί φίλοι, τά ἀστέρια πέφτουν καί τό σκοτάδι εἶναι πυκνό! Ψυχές χάνονται κολυμπώντας στή βλασφημία καί τήν αἵρεση, πού οὔτε καν ὑποψιάζονται ὅτι ὑπηρετοῦν! Τά κηρύγματα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ φιμώνεται, καί κάθε ἐλεύθερη κριτική σκέψη. Οἱ τύραννοι ἐπαινοῦνται ὡς ὑπηρέτες τοῦ δημοσίου ἀγαθοῦ!

Ὅλα τα παρουσιάζουν ὅτι βαίνουν καλῶς!, ἡ βλασφημία θεωρεῖται ἀρετή!, παντοῦ πλήρης σύγχυση καί διαστροφή. Ὅμως ἡ ἀλήθεια “οὗ δέδεται”!

Ἄν καί ἄνθρωποι ἐστερημένοι ἐκτάκτων χαρισμάτων λόγου καί μεταπτυχιακῶν σπουδῶν, ὅμως αἰσθανόμενοι τό ἱερό καθῆκον τῆς ὁμολογίας θά τό φωνάζουμε, ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, οἱ ἀγωνιστές πρώην ἐπίσκοποι Φλωρίνης Αὐγουστίνος, Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος καί Παραμυθίας Παῦλος, οἱ Ὅσιοι Ἰουστίνος Πόποβιτς καί Φιλόθεος Ζερβάκος, Πορφύριος καί Ἰάκωβος, Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας καί οἱ σύν αὐτοῖς πάντες: “Μή συσχηματίζεσθε… μήν ὑποττάσσεσθε τοῖς τοιούτοις… μή προδίδετε ἄλλο τήν Πίστη!” 

Ἡ προσωρινή ἀναλαμπή τῆς Ὀρθοδοξίας θά ἔλθει, ἀλλά ἀλίμονο σ’ ἐκείνους, πού σιώπησαν καί ὑποτάχθηκαν σέ λυκοποιμένες καί ψευδοπροφῆτες!

Τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως μᾶς διδάσκει: “Γίνεστε ἄγρυπνοι, γίνεσθε πιστοί ἄχρι θανάτου! Ὄχι κοιμισμένα στρατιωτάκια τῶν βλασφήμων ἐπισκόπων καί πνευματικῶν τῆς Νέας Ἐποχῆς! Γρηγορεῖτε! 

Τολμούν βέβαια αὐτοί οἱ ἐπισκοπίσκοι νά δηλώνουν γλυκά ὅτι συγκαταβαίνουν στήν ἀμφιβολία καί τήν ἡλικία κάποιων, ὅτι ὁ ναός εἶναι ἱερός μόνο γιά τούς πιστούς! Καί ὅτι πρέπει νά μή γίνουμε ἀφορμή κάποιος νά ἀρρωστήσει!

Ἀλίμονό σας ὅμως ὑποκριτές, πού ἀλλοιώνετε τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ὑπακούοντας σέ ἐντάλματα ἀνθρώπων! Μωροί καί τυφλοί, πόσο ἀκόμα χαμηλά θά πέφτετε καί θά παρασέρνετε ἀθῷες ψυχές ἀλλάζοντας τά διατεταγμένα; Μόνοι σας γελοιοποιεῖστε, ἀφοῦ τά τέκνα σας φοροῦν τήν μασκοῦλα μόνο κατά τήν διάρκεια τῆς Θ. Λειτουργίας!, καί μέ τό δι’ εὐχῶν τήν βγάζουν μέσα στόν ναό! Ἀποδεικνύοντας ἔτσι, ὅτι ὁ διάβολος τούς τήν φοράει, ὅπως αὐτό τό καταμαρτυροῦν καί τά δαιμόνια ἀδελφῶν ἐνοχλουμένων παιδιόθεν, γελώντας καί λέγοντας ὅτι εἶστε δικοί τους! Τότε ἅς ἀφαιρέσουμε καί τίς εἰκόνες, τά φωτοστέφανα τῶν Ἁγίων, ἅς καταργήσουμε τήν ὑμνογραφία, ἐπειδή ὑβρίζει τούς Ἑβραίους καί τούς ἀθέους, τί ἄλλο βρέ θά μᾶς βρεῖτε νά κάνουμε, ὀχιές τοῦ Ἑωσφόρου; 

Ἅς εἶναι ὅμως, ἡ ἀνοχή καί μακροθυμία τοῦ Κυρίου μας ξέρει νά ἀνταποδίδει ἐκάστω κατά τά ἔργα αὐτοῦ! Ἡ ὥρα τῆς παγκοσμίου Κρίσεως θά εἶναι ἡ ὡραιότερη γιά τήν θεία δικαιοσύνη! Ἐκεῖ βλέπετε, δέν θά ἔχετε πιά δημόσιο λόγο στά κανάλια, οὔτε καν στολές καί μίτρες, ἐκεῖ θά εἴμαστε ὅλοι γυμνοί καί τετραχηλισμένοι μέ ἀκάλυπτο πρόσωπο ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ, τῶν Ἀγγέλων, τῶν Ἁγίων καί ὅλων ὅσων ζήσαμε μαζί!

Ἐκεῖ θά κριθεῖ μέ σιγουριά τί ἀγάπη εἶχε ὁ καθένας, ἐκεῖ θά γίνει καί ὁ τελικός χωρισμός τῶν ἐκλεκτῶν ἀπό τούς ἀμετανόητους, ὁ ἅγιος καί αἰώνιος, μιά γεύση τοῦ ὁποίου παίρνουμε ἀπό τώρα, εὐχόμενοι κανένας νά μήν γευθεῖ τά αἰώνια ἐκεῖνα βάσανα τῶν ὑποκριτῶν καί πλαστογράφων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τήν παντοτινή χαρά καί δόξα σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις, τήν ὁποία προγεύονται ἀπό τώρα ὅλοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης καί οἱ λοιποί μέτοχοι τῶν μακαρισμῶν τοῦ Κυρίου!

Επίσκεψη Συνείδησης πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη

 

Ποίημα της πρεσβυτέρας Καλυψώς Δημητριάδη
αποκλειστικά για την https://katanixi.gr/

… ποῦ πᾶς;
– Τρέχω, ἐκεῖ ἤτανε,
θαρρῶ πώς τόν προφτάνω!…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Επίσκεψη Συνείδησης

πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη

Πάλι ἦρθες; ἀκάλεστη,
γιά νά μέ βασανίσεις;
μόνη εἶσαι; ἤ κουβάλησες
γιά μένα πάλι… τύψεις;
– Ἔτσι, πέρασα γιά νά σοῦ πῶ μοναχά… δυό τρεῖς λέξεις·
– Καλά… καλά! ἐσύ ἔρχεσαι πάντα γιά νά μ’ ἐλέγξεις!

– Μιά ἐρώτηση… μοναχά·
ποιός… ἦταν στή γωνία
πού σέ κοιτοῦσε λίγο πρίν μέ τόση ἀγωνία;
– Δέν μ’ ἐνδιαφέρει! ἄγνωστος· δέν πρόσεξα, δέν… εἶδα.
– Ἦταν φτωχός! ζητιάνευε…
τά μάτια του εἶχαν δάκρυα, σοῦ ζήταγε φροντίδα…

– Ὤχου!… γεμίσαμε φτωχούς, χιλιάδες ζητιανεύουν,
ἐπάγγελμα τό κάνανε,
συνέχεια γυρεύουν·
– Εἶσαι σίγουρη πώς… ὅλοι αὐτοί δέν ἔχουν πόνο διόλου;
ὅλοι… στήν ἴδια ζυγαριά;
δέν τούς κοιτᾶς καθόλου;
ἐσύ εἶσαι… τόσο ἔξυπνη!
τά μάτια μαρτυρᾶνε
ποιοί ἀπ’ αὐτούς ἀληθινά ἤ ἀναίτια ζητᾶνε.
– Δέν εἶμαι πλούσια ἐγώ…
–… ἀπ’ τό περίσσευμά σου!
βλέπω… ὅτι ἀγόρασες
ὅ,τι ἤθελε ἡ καρδιά σου·
καί δέν περίσσεψε γι’ αὐτόν οὔτε ἕνα ψιχουλάκι;
μάζευε σύ τά λάθη σου…
– Μικρό τό πετραδάκι!

– Σ’ αὐτά πάνω σκοντάφτουμε, ὄχι στά ἀγκωνάρια!
μαζεύονται μαζεύονται,
γεμίζουνε τή βάρκα μας
καί ἔτσι θά… βουλιάξουμε.

– Μά δέ μοῦ λές! τόσοι φτωχοί, σέ ὅλους θές νά δίνω;
– Νά δίνεις σ’ ὅποιον σοῦ ζητᾶ. «ΠΑΝΤΙ Τῼ ΑΙΤΟΥΝΤΙ ΔΙΔΟΥ!»
ἄν… δέ θέλεις οἱ τύψεις σου πάντοτε νά σέ πνίγουν.

Ξέρεις ἄν αὐτός πού ἅπλωσε τό χέρι καί ζητοῦσε
δέν ἦταν ὁ ἄγγελος
πού τώρα σέ δοκίμαζε
καί σ’ ἀξιολογοῦσε;
ἄν δέν ἦταν τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ τό ἁπλωμένο χέρι,
πού μέ τήν ἐλεημοσύνη σου κοντά Του θά σέ φέρει;
Ποτέ μή χάνεις, νά ἐλεεῖς,
καμμία εὐκαιρία·
ὄφελος ἔχεις·
στό Θεό δανείζεις, στήν πορεία! θά σοῦ χρωστᾶ!
καί στήν κατάλληλη στιγμή
θά στό ἀνταποδώσει·
καί δέν ξέρεις ἕνας Θεός,
τό πῶς, θά σέ πληρώσει!

Ἄν ὁ φτωχός λέει ψέματα,
ἐσένα δέ σοῦ λείπουν λίγα ψιλά… μά, ἄν ἀλήθεια λέει,
ἄν ἀπ’ τόν πόνο τόν πολύ
σ’ ἐκλιπαρεῖ καί κλαίει,
ἄν εἶν’ τό χέρι τοῦ Θεοῦ
μέσα ἀπό τό ζητιάνο;…
… ποῦ πᾶς;
– Τρέχω, ἐκεῖ ἤτανε,
θαρρῶ πώς τόν προφτάνω!

– Πᾶμε μαζί!
– Γιά κοίταξε! Χιτῶνα φορᾶ… Θεέ μου…
ποιός εἶναι δίπλα στό φτωχό; τρέμω ἀπ’ τό φόβο, πές μου!
– Ἄγγελος εἶναι!
ὁ ἄγγελος τῆς ἐλεημοσύνης!
ποτέ νά μήν παραμελεῖς
σ’ ἕνα φτωχό νά δίνεις.

Ἄντε, πάω…
σκούπισε τά μάτια μή σέ βλέπει… σήκωσέ τα στόν οὐρανό!
πές στό Θεό «εὐχαριστῶ»
σέ κάθε ἐλεημοσύνη σου
πού Αὐτός ἐπιτρέπει
ἐσύ πλουτίζεις!
καί ἐγώ, δέ θά ξαναενοχλήσω… πάω νά δῶ τί ὁ ἄγγελος
ἔγραψε στό βιβλίο σου!
συγχώρα με πού δέν μπορῶ
νά σοῦ τό μαρτυρήσω!!!

Τι είναι ανώτερο στον πνευματικό αγώνα;

 

Τι είναι ανώτερο στον πνευματικό αγώνα;

Τα πολλά υλικά πράγματα δένουν τον άνθρωπο στην γη αυτή, και δεν τον αφήνουν να δει την Αιώνια Βασιλεία.

Η αφθονία των πραγμάτων είναι εχθρός της εγκράτειας.

Είναι ευτυχισμένος εκείνος που προσπαθεί να βρει ησυχία για να έλθει σ’ επικοινωνία με τον Θεό, και δεν επηρεάζεται από τις πολλές εργασίες. Γιατί όσο ζει ο άνθρωπος θα έχει δουλειές και δεν θα σταματήσουν ποτέ. Βέβαια, και η εργασία είναι απαραίτητη για την προκοπή της ψυχής.

Οι Πατέρες μάλιστα ορίζουν ότι οι αρχάριοι στην πνευματική ζωή πρέπει να καταγίνονται πολύ με τη σωματική εργασία, για να μη τους πειράζει ο σατανάς, χωρίς φυσικά να παραλείπουν και την προσευχή.

Και προσευχή και εργασία. Να μην αμελείς τις μετάνοιές σου, γιατί αυτό φοβίζει τον σατανά. Να γνωρίζεις ότι θα σε πολεμήσουν πολύ οι δαίμονες, όταν αρχίζεις να προσκυνάς τον Θεό σου.

Κανένα πράγμα στον πνευματικό αγώνα δεν είναι ανώτερο όσο η ασκητική προσπάθεια, που τόσο φθονούν οι δαίμονες, γιατί καίγονται όταν βλέπουν τους χριστιανούς να πέφτουν γονατιστοί μπροστά στον Εσταυρωμένο.

Να ζητάς το έλεος του Θεού και Αυτός θα φωτίσει το σκοτάδι της καρδιάς σου και θα κάνει ν’ ανθίσει μέσα σου ένας πνευματικός παράδεισος.

Πρώτα όμως πρέπει να κόψεις κάθε αμαρτωλό πράγμα που σε συνδέει με τον κόσμο και μετά να στραφείς στον εσωτερικό σου κόσμο, για να ξεριζώσεις ο,τι σάπιο υπάρχει. Αυτά όπως σού είπα και πιο πάνω, δεν είναι εύκολα πράγματα.

Το να καθαρίσει κανείς τον εαυτό του από τους σαρκικούς μολυσμούς απαιτεί αγώνα μεγάλο που θα διαρκέσει πολύ καιρό.

Και αυτά στα λέω όχι για να σε απελπίσω για τη σωτηρία σου, αλλά για να σε βοηθήσω να προχωράς συνεχώς, μέχρις ότου γευθείς τη γλυκύτητα που προσφέρει ο Θεός. Γιατί η γλυκύτητα της αμαρτίας είναι ψεύτικη και πρόσκαιρη.

Μόνο κοντά στο Θεό θα βρεις πραγματική παρηγοριά και καταφύγιο.

Να μισήσεις τα αμαρτωλά έργα και τότε θα σε πλησιάσει ο Θεός και θα σού στείλει τη χάρη Του.

Κοντά στον Θεό θα βρεις ειρήνη και χαρά, αρκεί να Τον αγαπήσεις μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Κοντά στον Θεό θ’ απολαύσεις την αιώνια μακαριότητα στη Βασιλεία των Ουρανών.

Αγάπησε αληθινά τον Θεό και τότε θα γίνεις ευτυχισμένος.

Αββά Ισαάκ