Η άκρα ταπείνωση του Χριστού Του Μεγάλου Βασιλείου

Αφού ταπεινώνουμε τους εαυτούς μας με το να μιμούμαστε την άκρα ταπείνωση του Κυρίου, που κατέβηκε απ’ τον ουρανό και να προχωρούμε αντίθετα, από την ταπείνωση σε εξαίσιο ύψος. Γιατί πράγματι ολόκληρη τη ζωή του Κυρίου την βρίσκουμε να μας παιδαγωγεί προς την ταπεινοφροσύνη.

Ενώ ήταν βρέφος, δεν τον έβαλαν σε κρεβάτι, αλλά στο σπήλαιο και στο παχνί!

Πέρασε τη ζωή του στο σπίτι του ξυλουργού και της φτωχής μητέρας, υπακούοντας στην μητέρα και στον αρραβωνιαστικό της!

Διδασκόταν κι άκουγε πράγματα, τα οποία δεν είχε ανάγκη ν’ ακούσει!

Ρωτούσε και με τις ερωτήσεις Του θαύμαζαν για την σοφία Του!

Υποτάχθηκε στον Ιωάννη, κι ο Δεσπότης δέχθηκε το βάπτισμα απ’ τον δούλο!

Δεν αντιστεκόταν σε κανένα απ’ αυτούς που εξεγέρθηκαν εναντίον Του, ούτε αντέτεινε την άρρητη εξουσία που είχε, αλλά υποχωρούσε σάν να βρισκόταν σε περισσότερο δυνατούς κι επέτρεπε στην πρόσκαιρη εξουσία να φανερώνει τη δύναμή της!

Μπροστά στους αρχιερείς στεκόταν σε στάση δικαζομένου. Στον ηγεμόνα προσαγόταν και υπέμεινε τη δίκη και μολονότι μπορούσε να αποδείξει ότι ψεύδονται οι συκοφάντες, υπέμεινε με τη σιωπή τη συκοφαντία τους!

Τον έφτυναν οι δούλοι και οι τιποτένιοι υπηρέτες.  Παραδιδόταν  στο θάνατο και μάλιστα στον πιο αισχρό για τους ανθρώπους θάνατο.

Έτσι πέρασε όλα τα στάδια ως άνθρωπος απ’ τη γέννηση ως το τέλος της ζωής. Κι ύστερα απ’ αυτή την ταπείνωση φανερώνει τη δόξα και μαζί με τον εαυτό Του δοξάζει κι αυτούς που μαζί Του έγιναν άδοξοι.

Απ’ αυτούς πρώτοι είναι οι μακάριοι μαθητές. Αυτοί που φτωχοί και γυμνοί διέτρεξαν ολόκληρη την οικουμένη, χωρίς να έχουν τη σοφία του λόγου, χωρίς να συνοδεύονται από πλήθος υπηρετών, αλλά μοναχοί και σαν αλήτες και έρημοι διέτρεχαν την ξηρά και τη θάλασσα. Μαστιγώνονταν, λιθοβολούνταν, διώκονταν και τέλος φονεύονταν.

Αυτά είναι για μάς πατρικά και Θεία διδάγματα. Αυτούς ας μιμηθούμε, για να ανατείλει σ’ εμάς απ’ την ταπείνωση αιώνια δόξα, η τελεία και αληθινή δωρεά του Χριστού.