ΑΝΩΝΥΜΟΣ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΤΑ 133 ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΜΕΡΟΣ Στ΄)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΤΑ 133 ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μέρος Στ΄

Του «Ανώνυμου»

Ωσαννά* σε Σένα, Ύψιστε* Θεέ,¹²⁶ ψάλλουμε και τιμή σε Σένα Άρχοντα* Πατέρα και Δημιουργέ¹²⁷ υμνούμε, γιατί εμάς τα παιδιά Σου σαν έπλασες, μετά Χερουβείμ και Σεραφείμ, Θεούς και Συνδημιουργούς μας έστεψες και σαν Αξιαγάπητος* Πατέρας,¹²⁸ μας δίδαξες, αλλά και συνάμα όμως μας ορμήνεψες:

Ακούστε ω παιδιά του σύμπαντος^.  Ακούστε με όλοι αγαπητά Μου παιδιά, παιδιά όλης  της οικουμένης:

Είστε παιδιά μου, γιατί Εγώ είμαι και υπάρχετε αγαπημένοι μου, μόνο επειδή σας αγαπώ.

Γι αυτό λατρέψτε Με παιδιά μου, αλλά ασταμάτητα, με όλο σας το σώμα, όλο σας το κύρος και όλο το μυαλό σαν τον Ένα και Μοναδικό σας Φίλο, Δάσκαλο, Κύριο κι Αληθινό Θεό,¹²⁹ για να υπάρξετε όμοιοί Μου.  Όμοιοι πάντα κατ’ εικόνα και με ατέλειωτη καθ’ ομοίωση.

Εκεί όπου σαν δαμάσετε εαυτόν, πληρώσετε και συμπληρώσετε αυτόν, στο μικρόκοσμο και μακρόκοσμο της Δημιουργίας, τότε μοναχά είναι που η Αγάπη θα είναι ο άρτος και ο Λόγος αδιαμφισβήτητα το νερό.

Τότε μοναχά είναι που η ψυχή, ελεύθερη και σαν βασίλισσα πια, θα διαφεντεύει, θεοδρομεί και ποδηγετεί, μέσα στα ανεξερεύνητα μυστήρια, του συμπαντικού σας κόσμου.

Τότε μοναχά είναι που η ψυχή, δε θα υποφέρει ποτέ πια ξανά και θα βασιλεύσει σ’ ένα κορμί δούλου, σκλάβου, υπηρέτη και μαθητή αυτής, που από άγνοια σκοντάφτει, παραπατεί κι ολοένα πέφτει.

Τότε μόνο είναι παιδί μου, που θα πάψεις πια από άγνοια και μόνο να τρέφεις το δούλο, σκλάβο, υπηρέτη και μαθητή και το εγώ του συνέχεια να παινεύεις, έναντι μιας βασίλισσας κι αφέντρας του δικού σου ναού, που μόνο να συντηρείς γνωρίζεις και όλο να αγνοείς μπορείς.

Τότε μόνο είναι αγαπητό μου παιδί, που θα πάψεις πλέον, από άγνοια και μόνο, σε όλους γύρω σου μόνο λάθη να εντοπίζεις κι όλους αυτούς συνέχεια να κρίνεις, να απορρίπτεις και εσαεί* όλους πάντα να δικάζεις.

Τότε μόνο είναι αγαπημένε μου, που σαν δημιουργία, έργο και κομμάτι Μου, κομμάτι δικό Μου, κομμάτι από πάνω Μου, ίδιο κατ’ εικόνα, όπως ακριβώς ένα κομμάτι ψωμί ίδιο με το υπόλοιπο ψωμί, είναι που θα θυμηθείς ποιος είσαι, τι είσαι, γιατί είσαι και για ποιο λόγο είσαι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Τότε μόνο είναι πολυαγαπημένε Μου, που δε θα ξεχάσεις ποτέ πια ξανά ποιος είσαι πλέον, γιατί αφού επιστρέψεις πίσω κοντά Μου κι ενωθείς και γίνεις ένα και το αυτό μαζί Μου, τότε μόνο είναι που θα έχεις ταυτότητα αλλά και ιδιότητα σίγουρα για να βιώσεις, συνειδητά, συνέχεια κι ασταμάτητα και να αναστηθείς έτσι από τους νεκρούς, για να υπάρξεις με ωραιότητα και τελειότητα, μέσα στην ομορφιά του αέναου κάλους της ψυχής. 

Εκεί όπου η ψυχή ήταν, είναι και πάντα αυτή θα είναι: αφέντρα του οίκου σου και ιέρεια του δικού σου ναού, βασίλισσα και κυρία του κάστρου σου και δασκάλα του δικού σου σχολειού, με ένα κορμί για δούλο, σκλάβο, υπηρέτη και μαθητή, που όλο κι αρνείται να υπακούσει και όλο αυτόν σηκώνει γιατί κάτω πέφτει συνεχώς, αφού νομίζει όλα πως γνωρίζει, γι αυτό και στης ψυχής το κάλεσμα αρνείται ανελλιπώς.  

Και δοξάστε Με αγαπητοί μου, αλλά ατελείωτα, με όλη σας τη ψυχή και όλη την καρδιά σαν τον ένα και Πραγματικό σας Φίλο και μοναδικό Αφέντη, Πατέρα και Δημιουργό,¹³⁰ για να υπάρξετε πραγματικά αντάξια παιδιά Μου, αλλά κι αληθινά ένδοξοι κληρονόμοι της βασιλείας Μου.

Εκεί όπου η βασιλεία Μου, είναι η ατέλειωτη ευτυχία και χαρά, η πραγματική ησυχία, ηρεμία, γαλήνη και η αληθινή ειρήνη και Αγάπη, που συντελούν τελειότητα.  Την απόλυτη τελειότητα κι αληθινή πραγματικότητα, σε ένα αληθινά ωραιότατο Παράδεισο, για όλους εσάς παιδιά μου να βιώσετε.  Για όλους εσάς αγαπητοί μου, να απολαύσετε και να χαρείτε, έκπαγλη ομορφιά κι ατέλειωτη τελειότητα, στη Δημιουργία που ανήκετε και που φυσικά σας ανήκει.

Aλληλούια Αμήν Aλληλούια -- Aλληλούια Αμήν Aλληλούια -- Aλληλούια Αμήν Aλληλούια - Aλληλούια Αμήν Aλληλούια.

Ευχές, ευλογίες και προσευχές, για όλα τα παιδιά της γης για να υπάρξουν όπως πρωτοπλάστηκαν και πρωτοδημιουργήθηκαν κι Εσύ Πρωτομάστορα* Θεέ μου,¹³¹ Αρχιτέκτονα Δημιουργέ μου¹³² και Μόναγαπη* Κύριε μου¹³³  τους είπες να είναι κι όχι όπως οι ίδιοι επέλεξαν, προτίμησαν και κατάληξαν αυτό που κατάληξαν να είναι.  Και όχι ποτέ όπως κατάντησαν, αυτό που κατάντησαν να είναι.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ»

Αναρτήθηκε από ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΟΥΝΗΣ στις 1/02/2019 06:06:00 μ.μ.